Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Duo Reges: constructio interrete. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta officia morientis?

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?

Praeclare hoc quidem.: Rationis enim perfectio est virtus;
Bork: Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Immo videri fortasse.: Dici enim nihil potest verius.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Bork

Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere
curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad
cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum
optimos viros, tum homines doctissimos.

Non est igitur voluptas bonum. An hoc usque quaque, aliter in vita? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Tubulo putas dicere?
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

An hoc usque quaque, aliter in vita? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Esse enim, nisi eris, non potes. Sed ille, ut dixi, vitiose. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.